1821 – Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΜΟΛΔΟΒΛΑΧΙΑ Στα βήματα του Αλέξανδρου Υψηλάντη
e-book link : https://www.yumpu.com/xx/embed/view/8ixCt2gDBa1opy3H
Θα μπορούσα να θεωρήσω ως κάλεσμα της ιστορίας αυτό, που είναι αναμφίβολα, μιά από τις πιο συγκινητικές προκλήσεις τις οποίες έζησα ποτέ, λόγω του ιστορικού και συναισθηματικού φορτίου που φέρνει μαζί του. Είναι μια προσπάθεια καταγραφής μαρτυριών που μιλούν ακόμη και σήμερα, μετά από 200 χρόνια, για ένα από τα πιο σημαντικά ιστορικά γεγονότα της Ελληνικής Επανάστασης, το ξεκίνημά της στη Μολδοβλαχία. Προσπάθειά μου ήταν να διασώσω την ατμόσφαιρα και ό,τι σώζεται σήμερα και να συνδεθούν οι τοποθεσίες και οι εικόνες τους με τις πολύ ισχνές μνήμες εκείνης της εποχής. H Ελληνική Επανάσταση του 1821, είναι ένα γεγονός ιδιαίτερα σύνθετο, το οποίο κινητοποίησε πολλές και διαφορετικές δυνάμεις του ελληνισμού, όπως τον εμπορικό κόσμο, τους Έλληνες της Διασποράς, τους λόγιους, και, βέβαια, τους Έλληνες, τους οι Ρωμιούς, που έμεναν στον ελλαδικό χώρο, αυτούς που κατ εξοχήν πολέμησαν. Ο αγώνας στηρίχτηκε στον ανιδιοτελή πατριωτισμό του μεγάλου αριθμού των Ελλήνων, που άντεξαν με πείσμα, αξιοπρέπεια και καρτερία τις σκληρές όψεις του μακρόχρονου αυτού πολέμου. Με κόπο, δάκρυα, ιδρώτα, αίμα, αλλά πάντοτε με ελπίδα. Η Ελληνική Επανάσταση ξεκίνησε στη Μολδαβία, με ένα στρατιωτικό σώμα 4.500 Ελλήνων, υπό την ηγεσία του Αλεξάνδρου Υψηλάντη, γόνου μεγάλης βυζαντινής οικογένειας από τον μικρασιατικό Πόντο, ιδεαλιστή, που σήκωσε στους ώμους του το βάρος του σχεδιασμού και της έναρξης του αγώνα.
Ζώντας μεταξύ Ελλάδας και Ρουμανίας τα τελευταία τριάντα χρόνια, που τη θεωρώ πια δεύτερη πατρίδα μου, δημιούργησα ένα μεγάλο αρχείο φωτογραφιών, το οποίο συμπλήρωσα στα τελευταία ταξίδια μου, έχοντας ως γνώμονα την Επανάσταση του 1821. Δεν είμαι ιστορικός και δεν κάνω ιστορική ανασκόπηση εδώ, δεν θα τολμούσα άλλωστε, παραθέτω απλώς τη συγκίνησή μου, μέσα απο το φωτογραφικό υλικό. Τα κείμενα που ακολουθούν ενδεικτικά, αντλήθηκαν απο τις ιστορικές πηγές που αναφέρω. Εξαιρετικοί ιστορικοί έχουν αναλύσει κάθε πτυχή αυτού του κομματιού της επανάστασης για όποιον θέλει να μελετήσει σε μεγαλύτερο βάθος τα γεγονότα. Όπως σοφά αναφέρει ο καθηγητής Νίκος Αλιβιζάτος «200 χρόνια μετά, εμείς οι σημερινοί Έλληνες τρέφουμε μια βαθύτατα συγκινησιακή σχέση με την ιστορία μας, με έναν συναισθηματισμό να περιβάλει γεγονότα και πρόσωπα, ειδικά όταν έχουν έντονο το στοιχείο της θυσίας». Η μεγάλη συγκίνησή μου, λοιπόν, για την προσφορά της οικογένειας Υψηλάντη, τους Ιερολοχίτες, τον Ολύμπιο, τον Φαρμάκη, και τους τόσους ανώνυμους ήρωες, που «συναντούσα» στα ταξίδια μου, αιτιολογείται. Η προσφορά της οικογένειας Υψηλάντη είναι τόσο μεγάλη, που ακόμη και σήμερα διερευνάται απο τους ιστορικούς, ενώ και η διαδρομή της συνδέθηκε με τις τύχες του Ελληνισμού, όσο λίγες. Ηγέτες αληθινοί, που θυσίασαν τίτλους ευγενείας, περιουσίες, την ελευθερία και τη ζωή τους για την πατρίδα. Η Ελισάβετ Υψηλάντη, μητέρα του Αλέξανδρου, ρωτήθηκε, όταν έδωσε και τα τελευταία της χρήματα για τον Αγώνα, «πώς θα ζούσε αυτή, μια πριγκίπισσα, ως φτωχή», απάντησε ως εξής : «Περιμένετε να λυπηθώ τα κτήματα και τα ρούβλια, όταν έχω δώσει τέσσερα παιδιά για την πατρίδα;». Η Ελισάβετ Υψηλάντη έδωσε τελικά, δηλαδή έθαψε, έξι από τα επτά παιδιά της για την πατρίδα. Στον δρόμο της αναζήτησης για τα μέλη της οικογένειας Υψηλάντη, είχα την τύχη να ανακαλύψω τρία αναπάντεχα τεκμήρια, άγνωστα σε πολλούς μέχρι σήμερα. Στο Ιάσιο, ένα εξαιρετικό πορτραίτο του Αλέξανδρου Υψηλάντη και μια απόδειξη της Φιλικής Εταιρείας από τον έρανο για την επανάσταση – μια απόδειξη για 1498 γρόσια από Έλληνα της Ρουμανίας, που έδωσε τον “οβολό” του για τον Αγώνα. Στο Βουκουρέστι στην οικογενειακή εκκλησία των Υψηλάντηδων, τη Μαρκούτσα, ο παπάς, ανασηκώνοντας το χαλί στο εσωτερικό της εκκλησίας μπροστά από το ιερό, μου έδειξε τον τάφο του αδελφού του Αλέξανδρου, Γεώργιου Υψηλάντη, ο οποίος πέθανε στο Βουκουρέστι το 1847.
Το οδοιπορικό αυτό αποτελεί μια ελάχιστη απόδοση τιμής και αναγνώρισης, ένα δείγμα της ευγνωμοσύνης και οφειλής μας προς αυτούς που θυσιάστηκαν, για να είμαστε εμείς σήμερα Ελεύθεροι. Ας κρατήσουμε αυτό το θάρρος, την επιμονή, το συναίσθημα, τη γενναιοδωρία και τη δύναμη της ψυχής των Ελλήνων επαναστατών, που η πίστη στην υπέρβαση του αδύνατου φλόγιζε τις ψυχές τους.